Czy można mieszkać tak jak w kinie? Mieszkanie miłośnika twórczości Almodóvara, projektu Pracowni O Z KRESKĄ, to najlepszy dowód na to, że można.

Reklama

To niecałe czterdzieści metrów kwadratowych, a tyle tu emocji. Magdalena Dobródzka stworzyła dla pasjonata kina i teatru prawdziwe wnętrze z filmu, czyli prywatną scenografię do codzienności. Intensywną, barwną, pełną cytatów wizualnych i nastrojów, które właściciel zna z ulubionych dzieł kinematografii. Na pierwszy plan wysuwa się „Ból i blask” Pedro Almodóvara.

– To był najbardziej intrygujący zestaw inspiracji, jaki kiedykolwiek dostałam – wspomina architektka, założycielka Pracowni O Z KRESKĄ. Zamiast zdjęć wnętrz czy moodboardów właściciel przyniósł fragmenty filmów, a więc od tętniących barwami światów Almodóvara po mroczne, surrealistyczne obrazy bliskie klimatowi horroru. – Zastanawiałam się, jak połączyć je w spójną całość i stworzyć wnętrze, które rzeczywiście będzie „jego”.

Inspiracje były różnorodne. Pojawiały się w nich stylizowane klatki schodowe włoskich hoteli, ogromne sale pełne zdobień. Nie należy przy tym zapominać, że przecież przestrzeń miała zaledwie czterdzieści metrów.

Reklama

Mieszkanie w wieżowcu w centrum Warszawy właściciel odziedziczył po dziadkach. Chciał, by jego nowy wystrój stał się przedłużeniem świata wyobraźni, ale też miejscem, które pomieści kolekcję filmowych przedmiotów, a jednocześnie pozostanie funkcjonalne i utrzymane w rozsądnym budżecie. Dlatego istotną częścią procesu było wykorzystanie zastanych elementów: podłogi w pokojach i płytek łazienkowych. Dzięki nieszablonowym zabiegom projektowym zyskały one zupełnie nowy wyraz.

Filmowe wnętrze jak z palety Almodóvara

Nasycona, pełna kontrastów kolorystyka to ukłon w stronę hiszpańskiego mistrza kina. Soczyste czerwienie, głęboka czerń i intensywne błękity tworzą wnętrze z filmów, które pulsuje emocją. Najmocniejszy efekt daje niebieska ściana w kuchni, a więc motyw wyjęty ze scenografii „Ból i blask”. Subtelny gradient szkliwa i niejednolita faktura płytek sprawiają, że ich powierzchnia faluje niczym woda, wnosząc do wnętrza filmową głębię.

– To ściana, która działa jak ekran – przyciąga spojrzenia, ale nikogo nie przytłacza – wyjaśnia projektantka. Płytki ułożono pionowo, by optycznie podwyższyć pomieszczenie. Dolne szafki w ciemnym kolorze stabilizują kompozycję, a białe górne dodają lekkości. Delikatne ramki frontów scalają całość.

Aby przemycić akcenty rodem z filmów mistrza kinematografii, Magda sięgnęła po mocne detale. Stąd czerwone uchwyty kuchennych szafek i ognista szafka RTV w salonie – w najjaskrawszym odcieniu wybranym przez właściciela. – Ma świetne wyczucie koloru – podkreśla projektantka.

Asymetryczna forma czerwonej szafki równoważy czerń ściany, na której ekran telewizora niemal znika. Razem tworzą intensywny akcent – wizualny odpowiednik filmowego kontrastu.

Gra formą i przestrzenią

Funkcjonalny podział przestrzeni wyznacza blat–półwysep. Pojawienie się dużego stołu nie miałoby sensu – właściciel rzadko jada w domu. Przezroczyste, stylizowane krzesła nie zabierają optycznie miejsca, dzięki czemu niewielka przestrzeń zachowuje lekkość.

Na przeciwległej ścianie znalazły się białe regały na imponującą kolekcję filmów. Ich rytmiczne podziały tworzą tło, na którym mocno wybrzmiewa koniakowa skórzana sofa – kolejny wizualny cytat z Almodóvara. Ozdobiona filmowymi poduszkami stanowi serce domowego kina.

Kompozycję uzupełnia stolik z ceramicznym blatem oraz kinowe fotele w mondrianowskim obiciu. Całość spina głęboki granat zasłon – wizualna klamra z kuchenną ścianą.

Nieoczywisty klimat sypialni

W sypialni klimat budują dwie czarne ściany stanowiące tło dla kolekcji filmowych plakatów. Jedno z ujęć trzymają drewniane dłonie – podobnie jak lampki pełniące funkcję kinkietów. To subtelne nawiązanie do surrealistycznej sceny z „Pięknej i Bestii” Jeana Cocteau, w której kandelabry dzierżą ludzkie ramiona.

Ściana naprzeciw łóżka służy jako ekran projektora, a sufit zdobi tapeta z morską falą. – To odniesienie do sceny, w której bohater leży na łóżku, a nad nim wyświetla się morze – wspomina projektantka. Dzięki temu właściciel ma wrażenie zanurzenia w obrazie – dokładnie tak, jak w ulubionym filmie.

Zabudowa sypialni łączy garderobę i biurko. Nieregularne półki i zmieniające się głębokości mebli tworzą lekko baśniowy klimat – jak z „Alicji w Krainie Czarów”, gdzie nic nie jest oczywiste, a każdy detal kryje opowieść.

Łazienka – artystyczne kadry jak z filmu

Punktem wyjścia w aranżacji łazienki była decyzja o zachowaniu płytek. Choć neutralne, potrzebowały oprawy. Dlatego Magda wprowadziła tapetę o graficznym charakterze, à la Matisse. Mocny błękit i beż nawiązujący do płytek ożywiają przestrzeń i tworzą artystyczny kadr. Zastosowano specjalną impregnację, dzięki której tapeta sprawdziła się także pod prysznicem.

Czarne akcenty – szafka pod umywalką, ramki i elementy wyposażenia – równoważą kompozycję. Bez nich intensywny wzór mógłby zdominować wnętrze.

Czarne szprosy kabiny prysznicowej Radaway (Nes 8 Black DWD II Factory) nadają łazience graficzny charakter. Wyrazisty podział tafli szkła oraz podwójne drzwi wzmacniają efekt przestrzeni i elegancji.

Armatura również utrzymana jest w czerni. Projektantka sięgnęła po baterię umywalkową hansgrohe Talis E w wersji matowej. Model ten, wyposażony w technologię EcoSmart, pozwala oszczędzać wodę przy pełnym komforcie użytkowania – ważny aspekt dla świadomego konsumowania zasobów.

Wnętrze, które się zmienia

Magdalena Dobródzka podkreśla, że zależało jej na stworzeniu nie tyle zamkniętej stylizacji, ile sceny gotowej do rozwój scenariusza. – Mieszkanie już zaczęło zapełniać się rzeczami właściciela. Będzie się zmieniać – i o to chodziło – mówi.

Starannie wyważone proporcje, odpowiednie punkty ciężkości i swoboda interpretacji sprawiają, że codzienność w tym mieszkaniu wygląda jak dobrze wyreżyserowany kadr. To wnętrze jest jak filmów, ale przede wszystkim można w nim tworzyć i żyć.